Nieuwsbrief 1, april 2021

Van de voorzitter

Het AmandiHuis is alweer zo’n zeven maanden open, het is de hoogste tijd om bij te praten, met name over onze vrijwilligers. Ook de Buurtzorg komt verderop over hen aan het woord.
Onze vrijwilligers zijn inmiddels goed ingewerkt. En dat ook nog eens in coronatijd. Vanaf deze plek wil ik nogmaals mijn bewondering uitspreken voor alle vrijwilligers, die de uitdaging zijn aangegaan om de liefdevolle zorg in het AmandiHuis vorm te geven. En op wat voor manier ze dat hebben gedaan! Dat geldt in het bijzonder voor de velen, die geen ervaring hadden in ‘de zorg’ en nu zorg verlenen aan ernstig zieke mensen. Ga er maar aan staan!
Zoals in eerdere nieuwsbrieven al is genoemd: we hebben kinderziektes gekend en overwonnen. Eén ervan is het deurbeleid, waarover verderop meer.
Wim Sleeuw

Kleurrijke tuin

In de tuin van het AmandiHuis - waar vorig jaar rond deze tijd nog bouwvakkers drukdoende waren - zijn de afgelopen weken honderden tulpen-, narcissen- en andere bloembollen tot bloei gekomen. De bollen, die in het najaar zijn geplant door onze tuinvrijwilligers, zijn geschonken door afdeling Roelofarendsveen van de Koninklijke Algemeene Vereeniging Bloembollencultuur en door Team Bollenstreek van de Roparun.

Buurtzorg: pluim voor vrijwilligers

Buurtzorg Kaag en Braassem is verantwoordelijk voor de persoonlijke verzorging en verpleging van de gasten in het AmandiHuis. Het kenmerkende van Buurtzorg is dat het kleinschalig is en dat de drie teams van ongeveer tien medewerkers, zelfsturend zijn. De medewerkers komen dagelijks, afhankelijk van de zorgvraag, twee tot vijf keer langs. 
Verpleegkundige Femke Akerboom van Team 2 komt graag bij het AmandiHuis: “Het is er gewoon erg leuk werken. De samenwerking met de vrijwilligers is prima en de voorzieningen zijn volgens de laatste normen, mooi en nieuw. Goede bedden en een praktische inrichting. Dat is bij de mensen thuis wel eens anders. Ook de gasten zijn enthousiast. Wensen, bijvoorbeeld wat het eten betreft, worden zo veel mogelijk vervuld. Het voelt voor hen soms aan als een hotel. Natuurlijk blijven de mensen het liefst thuis, maar als dat niet kan, dan is het AmandiHuis een goed alternatief. Vrijwilligers en coördinatoren verdienen een pluim”.

Collega Chris de Hollander van Team 1 sluit zich aan bij de woorden van Femke. “Het is heel bijzondere zorg die we er verlenen, samen met de vrijwilligers. Er is heel veel mogelijk en de vrijwilligers raken steeds meer ingewerkt, ze weten steeds beter wat er van hen wordt verwacht. Er heerst daardoor een hele prettige, rustige sfeer. Bij de thuissituatie moet ik nog wel eens iemand alleen achterlaten, dan trek je de deur toch minder prettig achter je dicht. In het AmandiHuis is er altijd iemand aanwezig, daar laat ik een patiënt met een gerust hart achter”.
Chris: “Het is heel bijzonder dat als het thuis niet meer gaat, je voor het AmandiHuis kunt kiezen. Gewoon in Kaag en Braassem. Dat vind ik een compliment waard voor de initiatiefnemers en alle betrokkenen die het AmandiHuis financieel mogelijk hebben gemaakt”.

Laatste fase en tijdelijke zorg

In het AmandiHuis verbleven in de eerste zeven maanden veertien mensen in de laatste fase van hun leven en acht mensen die tijdelijk zorg behoefden. Velen kwamen uit Kaag en Braassem, anderen uit omliggende gemeenten. Soms knappen terminale mensen op van het verblijf bij ons en dan zoeken we samen met de familie en professionele zorg naar een goede woonomgeving voor de toekomst. Dit betekent dat we de ene gast op een respectvolle wijze uitgeleide doen en de andere gast een goede reis naar huis of verblijf elders wensen. Dat maakt het werk in het AmandiHuis zo divers.

Aanpassing in coronatijd

Zoals overal in de samenleving heeft het coronavirus het dagelijks leven in het AmandiHuis sterk gekleurd. De uitdaging was: hoe houd je een liefdevol huis veilig, maar toch liefdevol in tijden van corona? In het begin was alles onzeker. Het wiel moest worden uitgevonden. Vanaf het moment dat we de regels, met name voor bezoek, van het  RIVM en de GGD ontvingen hebben we deze zo ruim mogelijk toegepast. Dat betekende echter wel: bij de voordeur opschrijven wie je bent, verplicht een mondkapje op en een gelimiteerd aantal bezoekers per dag. Onze voorgevel leent zich gelukkig wel erg goed voor extra raambezoek. Als de bezoekers mee wilden eten, mocht dat niet in de woonkamer, maar het kon wel op de kamer van onze gasten.

Workshop koken voor gasten

Om smaakvol en gezond te koken voor de gasten volgen onze kookvrijwilligers een workshop bij Eric-Jan de Smaakman. Hij heeft als kok veel ervaring in het koken voor mensen die (tijdelijk) minder smaak of reuk hebben of die minder goed kunnen slikken. En er wordt geleerd hoe een maaltijd voor de verschillende gasten toch verschillende keuzes kan bevatten, bijvoorbeeld in bijgerechten of toppings. Doel is dat elke gast, en de naaste die mee wil eten, smaakvol kan eten. Voor de één is dat vandaag een drie-gangen-menu en voor de ander is dat soms een kroket op brood. Het kan en mag allemaal in het AmandiHuis.